Daphniss ve Chloe 'nin Sürükledikleri...

Özellikle sabahları ciddi anlamda tehlikeli oluyor zihin sıçramalarım... Sabahın 6'sında blog için bir açılış fotoğrafı aramam ve bu şahane eseri görmemle başladı herşey...

Sonra sürüklendim tabi Jean Baptiste Corpeaux 'a ordan tabi ki Daphniss ve Chloe' nin acıklı ama mutlu sonla biten hikayesine... Yandım artık bütün günüm Longus'la ve bu hikaye ile ilgili doğru düzgün bir türkçe kaynak bulamamanın verdiği rahatsızlık ve muhteşem heykellerin orada bir yerde olduğunu bilmeme rağmen hepsini tek tek görmeye zamanımın ve paramın yetmediğini bilerek ve buna üzülerek geçecek :)

Gelelim hiçbir şekilde türkçe kaynak bulamadığım bu muhteşem eserimize.... Eserimizin adı "Daphnis and Chloe" ... Bu eseri meydana getiren ressam ve heykeltraşımız ise Jean Baptiste Corpeaux (1827-1875). Fransız doğumlu sanatçımız aradığı esin kaynağını yaşadığı topraklarda bulamadığı için pek tabi ki de Roma'ya taşınarak başlamış başarılı sanat hayatına. Michelangelo ve Donatella'nın eserlerini çalışmaya başlayarak onlardan etkilenerek geliştirmiş kendini. Ah Roma nasıl da korkutuyorsun beni kocaman bir mıknatıs gibisin kendine çekip duruyorsun beni mütemadiyen ... Herneyse sanatçımız romantizm ve gerçekçiliği birleştiren şahane bir üsluba sahip tadı da tam bana göre :) Ve pek tabi ki kendisi zamanında ahlak bekçilerinin gereksiz kalıplaşmış sansür algıları ile savaşmak zorunda kalmış. Özellikle "Le Dans" isimli muhteşem ötesi heykeli için "uygunsuz-edepsiz" yorumlarıyla savaşmak zorunda kalmış... Ama ne olmuş heykel mis gibi tüm ihtişamıyla Paris Opera Binasının önünde duruyor tüm kendini bilmez bekçilere rağmen :)

La Danse (Dans) / Jean Baptiste Corpeaux 

Gelelim esas meselemize... Bu eser sayesinde haberdar olduğum ve aslında birçok esere ilham kaynağı olan hikayemize Daphniss ve Chloe'ye... Antik yunan yazar Longus'a ait hikayemiz... Kahramanlarımızın ikisi de aileleri tarafından terk edilmiş ikisini de çobanlar büyütüyor ve Yunanistan'ın adeta cenneti andıran topraklarında birlikte büyüyorlar... O kadar saf ve temizler ki "aşk"ın ne olduğunu başlarına gelen şeyin aşk olduğunun bile farkına varmıyorlar... Daha sonra kendini bilmez yetişkinler tarafından yalan yanlış bilgilendirildikleri için konu hakkında başlarına gelmeyen felaket kalmıyor...Hatta güzel Chloe korsanlar tarafından kaçıırılıp tecavüze bile uğruyor kendisine el uzatan tanrı Pan bile yardım edemiyor Chloe'mize... Ama mutsuz bir sonu yok hikayenin ikise de ailelerine kavuşup evleniyorlar sonunda o yüzden sevdim mutlu sonları seviyoruz...

1512-1514

 Dedim ya aslında bir çok sanat eserine ilham kaynağı oluyor hikayemiz... Yani çok kötü türkçe bir kaynak bulamamak aslında hep yarımız hep eksiğiz yüzyıllarca yıl gerideyiz sanatta :( 


Bu tablo italyan bir ressam olan  Titian Vecelli'nin ( Tiziano Vecellio- 1490-1576) "Three ages of Man" isimli eseri... Sevgili Eros'un Dapniss ve Chloe daha minicik bebekken uykularında onları yakalayıp okladığını sağ tarafta görebiliriz... Şu anda National Gallery of Scotland'ta sergileniyor görmek isteyenleri Edinburgh'e doğru alalım yanınıza beni de alın ama :)

1747 / Loius Hersent

Bu eserde Loius Hersent'e ait Chloe burada Daphnis'e flüt öğretiyor... Belki de kız flür çalıyor o da dinliyor ne biliyorsun demeyin çünkü eserin adı "Flüt Dersi" :) Bu eserde şaşırmayacağımız üzere Paris'te Louvre müzesinde bulunuyor efenim oraya beni almasanızda olur hadi :)

 Ve gelelim bir diğer şahesere bir diğer heykele... Bu eseri yeni klasikçi heykeltraş Jean Pierre Cortot (1787-1843) yapmış. Fransa'da doğup orada ölen sanatçımızın şaşırmadığım üzere Roma yaşantısından sonra yaptığı bir eser bu Roma tabi ki eserlerindeki muhteşemliği kat kat arttırmış şaşırmıyoruz :)  Bu heykelin bizzat kendisini de Louvre'da heykel departmanında bulabilirsiniz efenim...

Gözlemlediğimiz üzere ne kadar çok zorluk yaşasalarda Daphnis ve Chloe sanata yansırken hep huzurlu ve mutlu yansıtılmışlar çünkü aşkı-ları herşeyi yenmiş ve mutlu sona ulaşmışlar :) Yaşasın gerçek aşk ve onu kutsayan eserler diyerek şimdilik bu konuyu kapatıyorum :)

Aşkla kalın madem ... :) 




Not: Ama sanmayın ki Longus'a ve bu hikayeye takmadım kafayı taktım Türkçe kaynak konusuna taktım ... Sanatla ilgilenen bu konuda para harcamaktan çekinmeyen her kuruluşa da bu konuyu ileteceğime and içtim hayırlı uğurlu olsun :)

Barışla huzurla kalın ....

Hiç düşünmeden öyle olduğunu kabul ederek paylaştığımız "barış logosu"nun nasıl ortaya çıktığını merak ettiniz mi hiç ? Ben ettim çünkü sürekli "neden" sorusunu soran cevabı anlamadan "böyle gelmiş böyle gider" dayatmasına boyun eğmeden sürekli sorgulayan uyuz bir insanım 




Bu heryerde görüp kullandığımız sembol ingiliz tasarımcı Gerald Herbert Holtom'a ait. İlk ortaya çıkış hikayemiz tabiki aristokrasi ile sembolleşmiş olsa da demokratik yönetimi değilde "demokrasiyi yönetmeyi" pek iyi bilen İngiltere topraklarında gerçekleşiyor... Bir silah fabrikasının kapatılması için yürüyüşe geçen halkın pankarlarında görüyoruz logomuzu ilk kez... Henüz sembolün bir yaygınlığı yok iken 2.Dünya Savaşı sonrası vicdani retçi olan Holtom logo üzerinde biraz daha çalışmaya başlıyor...








Kollarını çaresizlik içinde iki yana açan birinin hayali ile başlıyor çizimimiz.Perspektif algısı konusunda yetersizliğim nedeniyle ben pek fark edemesemde (ben bütüne bakarım arkadaş) Nükleer'in "N"si ve silahsızlanma anlamına gelen "disarmament" kelimesinin baş harfi olan "D" de logomuzda yerini almış... Ve  "nükleer silahsızlanma" tüm dünyada olsun diye hoooop bir çember içine alınmış böylece dünya da vurgulanmış olmuş.
Daha sonra logo yaygınlaşıp feminizm de dahil olmak üzere tüm aktivist hareketlerde kullanılmaya başlayınca Holtom bir gururlanmış içine kocaman bir umut ışığı doğmuş herhalde o yüzden logoda ki "çaresizlik" anlamını sevmemiş kolları iki yana açan insan figürü barışın getirdiği çoşku anlamına gelsin demiş. Ee mantıklı tabi kollarımızı çaresizlikten de açarız,mutluluktan da pek sevdiğimiz birine kocamannnnn sarılmak için de 







Logo'nun gelişimi böyle olsa da sunumu yaygınlaşması öyle bir anda olmamış tabi... Tasarımcımız logoyu ilk gösterdiğinde "biz bunu mu istedik nerede bunun beyaz güvercini olmaz böyle şey" demişler tahmininiz üzere... Amma velakin efsaneleşmiş her başarının altında gördüğümüz üzere yılmamış kendisi "içinden bre cahiller siz ne anlarsınız alt metinlerden" demiştir bence ben olsam derdim en azından... Pes etmemenin sonucu olarak; dehayı,zekayı,estetiği,tasarımı keşfedip elinde bunu yaşatma gücü olan bu dünyaya tutunmamızı sağlayan az sayıda insan var ya hani işte bu hikayede onlardan oluşan bir grup yani "Nükleer Savaşa Karşı Doğrudan Eylem Komitesi (DAC)" Holtom'un fikrini aslında bayılmış pek sevmiş  bu sayede logomuz yayılma ve kendini gösterme şamsı bulmuş...

Her devrimci ruh gibi Gerald Herbert Holtom da logo için herhangi bir telif hakkı talep etmemiş. Yeter ki bu uğurda sesini duyurmak isteyen herkes sembolümü kullansın demiş. Dünya çapında özgürlüğü,adaleti ve barışı isteyen tüm aktivistler tasarımcımızın bu isteğini kırmayarak logoyu tüm dünyaya yaymayı başarmışlar  Ve logo yayıldıkça şimdiki anlamını da tam olarak almış...
"Yerleşik düzene muhalefet,barış ve adalet"





Sonuç olarak teşekkürler Gerald tüm dünyanın idealini tek bir sembolde birleştirdiğin ve dünyanın her yerinde barışı hatırlatan bir algı yarattığın için...