Her yerde gururla anlattığımız içimizdeki çoşkuya hakim olmadığımız o destansı zafer!250.000'den fazla şehit bakın insanı rakamlaştırınca istatistik haline getirince okuması kolay sayıları ama okuyup geçmeyin o sayının büyüklüğünü anlamaya çalışın...250.000 şehit demek kaç aile kaç nesil demek anlamaya çalışın...Gelelim esas noktaya Atamız bu savaştan sonra "Biz Çanakkalede bir üniversite gömdük" derken ne geçti aklından hiç düşündünüz mü? O savaşta kaybettiklerimizden 10.000 asker üniversite öğrencisiydi 70.000 asker de lise öğrencisi. Eğitimin son derece kısıtlı olduğu yıllarda bu ne demektir hiç düşündünüz mü???
Sizce zamanı geldiğinde gururlanın gerekirse siz de canınızı verin diye mi gitti bu güzelim beyinler? Belki de inanıyorlardı...Bastığımız toprakları toprak diye geçmeyeceğimize Anadolu'nun verimli topraklarında tarımı geliştirebileceğimize, emperyalizmi bu topraklara sokmadıkları için beyinlerimizin özgürleşeceğine inanıyorlardı, eğitimliydiler eğitimin değerini anlayacağımıza inanıyorlardı... Siz ölmeyin siz bir daha savaş yüzü görmeyin diye bile bile verdiler canlarını... Çanakkale Savaşı devrimlerin hasıydı bize öğretmediler!!!
Şimdi durun düşünün!Her yıl o büyük etkinliklerle,dualarla andığınız o güzelim çocukların hakkını verebiliyor musunuz düşünün?!Yeniden düşünün!Bir de bugün Ali İsmail Korkmaz'a' da gitsin aklınız olur mu çünkü o gülüşünde devrim yatan güzel çocuğun da doğumgünü bugün ... Hala vurulmadıysanız kalbinizden söz de burda bitsin zaten.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder